تاسف

باز دوباره اینترنت هتل قطع شد. دفعه پیش هم قبل از تعطیلات قطع شد. این بار هم دوشنبه روز جهانی کارگر هست و تعطیل باز من اینترنت ندارم.

SMS زدم که خانم هوانگ علت رو بپرسه که در پاسخ گفت: “تماس گرفتم و جواب درستی نگرفتم و واقعا متاسفم!"

به هر حال چین هم ، مثل خیلی از کشورهای دیگه، عدالت و حمایت از حقوق شهروندی رو فقط بعنوان شعار روی پرچم خودش حمالی می کنه و عملا قانون مشخصی برای حمایت از مستاجر نیست. برای همین، اینجا هم صاحب خونه بودن یک جور خوشبختی محسوب میشه و صاحب خونه ها میتونن پادشاهی کنن و از قبل اون آژانس های مسکن پول یامفت به جیب بزنن.

پس بی دلیل نبود که استاد چینی ام توی کلاس در توصیف کامیابی هاش بجای شمارش کتابها و مقالات علمی که به چاپ رسونده بود، تعداد آپارتمان هایی رو که از حقوق دانشگاه توی شانگهای خریده برامون می شمرد.

من هم برای ملتی که توی این جور کشورها زندگی میکنن متاسفم!

بگذار یک بار دیگه از دید مثبت به قضیه قطعی اینترنتم نگاه کنم. شاید بهتره بیشتر وقتم رو روی کتاب و درس متمرکز کنم که آخر و عاقبتم این نشه که یک نفر از یک کشور در پیت تر پاشه بیاد کشور من و برام تاسف بخوره!